मित्राची पत्नी निघाली माझी हेपरी बालमैत्रिण – १

नमस्ते वाचकहो माझं नाव लोकेश आहे. माझं वय पंचवीस वर्ष असून मी जास्त धाड धिप्पाड तर नाही पण एका आकर्षक शरीराचा मालक आहे. पोरी मला चॉकलेट बॉय म्हणतात. रंग-गोरा, लंड मोठा आणि देवाच्या कृपेने दोन-तीन गर्लफ्रेंड सुद्धा होऊन गेल्यात. आज माझी इच्छा झाली तर माझी एक कहाणी आपल्याला सांगतो. ह्या कहाणीचा नायिका आहे माझी हेपरी बालमैत्रिण स्वीटी. तिच्यासोबतचा वेळ माझ्यासाठी फारच छान अनुभव होता.

मी जेव्हा शिकत होतो तेव्हा खोडकर स्वभावाचा मुलगा होतो. मी नेहमीच माझ्या वर्गातल्या मुलींची छेड काढायचो. मुलींच्या गांडा खाजवणे माझं आवडतं काम होतं. शाळा सुटल्यानंतर संध्याकाळी मी माझ्या वार्डातल्या मुला मुलींसोबत लपंडाव खेळायचो. ती या मुलींमधलीच एक होती जिने माझ्या लवड्याला लपंडाव खेळताना पकडलं होतं.

स्वीटी सिंग नाव होतं तिचं. लहानपणापासूनच ती माझी मैत्रीण होती. मी तिच्या शरीराला फारच भोगलो होतो. माझ्या मर्दनानेच तिचे छोटे छोटे निंबासारखे वक्ष मोठ्या उभारात बदललेले होते.

पण हे सर्व जास्त दिवस चाललं नाही. माझ्या वडिलांची बदली दुसऱ्या शहरात झाली आणि आम्ही सर्व तिकडे राहायला गेलो. तिथे गेल्यानंतर मी स्वीटीला फारच मिस करायचो. तिच्या आठवणीत मी मुठ मारायचो. तसं तर नव्या शहरात येताच मी एक मुलगी फसवली होती. पण तिच्याशी जास्त भेट होऊ शकत नव्हती.

असेच काही वर्ष सरले. मी सर्व विसरून गेलो. कॉलेज पूर्ण झाल्यावर मी नोकरीच्या शोधात होतो. तेवढ्यात मला माझ्या बालपणीचा मित्र संजीव भेटला. त्याने मला सांगितलं की त्याचं लग्न झालं आहे. मी त्याच्यावर नाराज झालो कारण त्याने मला लग्नाला बोलावलं नव्हतं.

मग मी त्याला वहिनीशी भेटवायला सांगितलं. तो लगेच तयार झाला आणि त्याने मला आपल्या घरी चालायला सांगितलं. मी त्याच्यासोबत त्याच्या घरी गेलो.

घरी पोहोचताच त्याने आपल्या बायकोला आवाज दिला. आतून एक सुंदर लाल रंगाच्या साडीत लीपटलेली अप्सरा हॉलमध्ये आली. जसे मी तिला पाहिलं तसा मी चकित झालो! ती स्वीटी होती! माझी बालमैत्रिण.

मी काहीच बोलू शकलो नाही. फक्त तिला पाहतच राहिलो. ह्या वर्षांच्या कालखंडात मदमस्त देहाची काय मालकीन बनली होती ती! तिचे छोटे छोटे उभार जे मी कधीकाळी दाबायचो ते आता मोठे मोठे वक्षकुंभ बनले होते. लिपस्टिक लावलेले तिचे ओठ गुलाबाच्या पाकळ्यां सारखे वाटत होते. लाल रंगाच्या साडीत तीच गोरं गोरं पोट एवढं मस्त वाटत होतं की काय सांगू!

संजीवने स्वीटीशी माझी ओळख करून दिली.

त्याला माहिती नव्हतं की आम्ही दोघं एकमेकांना बालपणीपासूनच ओळखतो म्हणून. मी स्वीटीच्या डोळ्यात पाहिलं तर मला जाणवलं की ती मला पाहून फारच खुश झाली आहे. मी तिला लग्नाबद्दल अभिनंदन केलं आणि संजीवच्या नकळत मी तिला ओठाने किस करण्याचा इशारा केला. तशी ती फार लाजली. मला पाहून तिच्या डोळ्यात चमक आली होती.

संजीवने स्वीटीला चहा बनवायला सांगितलं. तशी ती स्मितहास्य करत किचनमध्ये गेली. स्वीटी जेव्हा आतमध्ये जात होती तेव्हा तिचे मटकते गांडीचे पुटठे बघून माझा लवडा ताणायला लागला. माझं मन तर करत होतं की आत्ताच जाऊन स्वीटीला पकडून झवावं.

संजीव माझ्या नजरेला ओळखला आणि म्हणाला, “साल्या काय पाहत आहेस? मी थोडासा दचकलो आणि स्वीटीची तारीफ करत म्हणालो, “काय मस्त बायको मिळाली आहे तुला!” त्यावर संजीव खुश झाला आणि म्हणाला, “हो फार साजरी मुलगी आहे. घरातले सर्व कामही करते. माझ्या आईलाही पसंत होती म्हणून मी लग्न केलं.”

मी मनातच हसलो की स्वीटी आणि साजरी मुलगी? तेवढ्यात स्वीटी चहा बनवून आली. आम्ही तिघांनी चहा प्यायलो आणि थोडावेळ इकड तिकडच्या गोष्टी करत राहिलो. चहा संपला तशी ती कप उचलत उठून किचनमध्ये गेली.

तेवढ्यात संजीवला एक फोन आला. तो फोन हातात धरून बाल्कनीत गेला. मी संधी पाहून उठलो आणि किचनमध्ये गेलो.

“स्वीटी कशी आहेस तू?”

माझा आवाज ऐकून स्वीटी थोडीशी घाबरली.

“लोकेश तू इथे कसा?”

“संजीव माझा फार जुना मित्र आहे. मीच म्हटलं त्याला की वहिनीला भेटव म्हणून तो मला घेऊन आला. मला काय माहिती की तूच त्याची बायको आहेस ते?”

“लोकेश प्लीज संजीवला आपल्याबद्दल काहीच माहिती झालं नाही पाहिजे. ती आपल्या बालपणीची निरागसता होती आणि त्या गोष्टी तर आता खूप जुन्या झाल्या आहेत.” ती घाबरली होती.

मी तिला विश्वास दिला की संजीवला कधीच काही माहिती पडणार नाही. मी मनातल्या मनात खूष झालो की स्वीटीला आताही आमच्या त्या चावट गोष्टी आठवणीत होत्या. मी तिला एक किस देऊन परत हॉलमध्ये आलो.

तेवढ्यात संजीव फोन ठेवून परत आला. तसा मी त्याला परत जायचं बोलून आपल्या घरी यायला निघालो. पण मुद्दामच मी माझी रुमाल संजयच्या घरी विसरून आलो जेणेकरून मला त्याच्या घरी दुसऱ्यांदा जाण्याची संधी मिळेल.

दुसऱ्या दिवशी संजीवचा मला फोन आला आणि म्हणाला, “अरे लोकेश तुझी रुमाल काल माझ्या घरीच राहिली आहे.”

मी म्हणालो- अरे हो. मी आज आज घरी येऊन ती घेऊन जाईन. तू वहिनीला फोन करून सांगून दे.

संजीव म्हणाला- अरे तुझं आपलं घर आहे. तुझी जेव्हा मर्जी होईल तेव्हा येऊन घेऊन जा. मी नाही असलो तरी काय झालं? तुझी वहिनी तर असेल ना घरी! तिच्याकडून घेऊन जा.

मी तर खुशीने नाचायला लागलो हा विचार करून की स्वीटीला एकट्यात भेटण्याची आता मला संधी मिळेल म्हणून. मी आंघोळ करून बारा वाजताच्या सुमारास घरून निघून सरळ संजीवच्या घरी पोहोचलो. घंटी वाजवली तर स्वीटीने दरवाजा उघडला.

तेवढ्यात आतून स्वीटीची सासू म्हणजे संजीवच्या आईचा आवाज आला, “सुनबाई कोण आहे?”

संजीवच्या आईला पाहून माझा मूड खराब झाला. मी आतमध्ये गेलो आणि तिला प्रणाम केला. मी स्वीटीला माझी रुमाल मागितली. तिला माझ्या चेहऱ्यावरची नाराजी पाहून हसू येत होतं. मी परत जायला वळलो तसा संजीवच्या आईने मला चहा घेऊन जायला सांगितलं. मी थोडं ‘नाही नाही’ केलं पण मग थांबलो.

स्वीटी चहा आणायला किचनमध्ये गेली आणि मी संजीवच्या आई सोबत बोलायला लागलो. ती मला फार बोर करत होती. स्वीटी चहा घेऊन आली आणि आम्ही गोष्टी करत चहा प्यायला लागलो.

तेवढ्यात तिच्या सासूने म्हटलं- आता माझी आवडती सिरीयल सुरू होणार आहे. तुम्ही दोघं बसा, गोष्टी करा. मी बेडरूममध्ये जाऊन टीव्ही बघते.

ती टीव्ही पाहायला गेली. आता खोलीत फक्त स्वीटी आणि मीच होतो. स्वीटी खरच कयामत दिसत होती!

“स्वीटी तुला आपल्या सर्व चावट करामती आठवणीत आहेत ना? मी तिला म्हणालो.

“प्लीज लोकेश इथे ह्या सर्व गोष्टी करू नकोस. जर सासूबाईंनी ऐकलं तर गडबड होईल.”

मी तिला हो किंवा नाही यातंच उत्तर द्यायला सांगितलं.

जसं तिने ‘हो’ म्हटलं मी उठून स्वीटी जवळ जाऊन बसलो आणि तिचा हात पकडला. तशी ती मला दूर सारायला लागली. मी माझा दुसरा हात तिच्या एका वक्षावर ठेवला आणि म्हणालो, “स्वीटी तुझा साईज तर मस्त झालाय ग!” तिने माझा हात तिथून काढला.

“तू पण फारच कमाल आहेस यार! ज्याने चुसून, दाबून दाबून तुला एवढा मस्त बनवलं त्यालाच हात लावू देणार नाहीस?”

“लोकेश, आता मी कोणाची तरी पत्नी आहे आणि आता हे सर्व काही ठीक नाही.”

“म्हणजे ज्या झाडाला मी एवढा मोठा केला त्याचं फळ मला खायला भेटणार नाही?” तिने स्पष्ट नकार दिला. पण शेवटी मी तिला एका किससाठी मनवलच.

मग समोर काय घडलं असेल? सासूच्या उपस्तिथीत मी स्वीटीशी काय काय केलं असेल? मला मी मोठे केलेले फळ चाखायला मिळाले की नाही ते वाचा पुढच्या भागात.

अभिप्राय कळवा: [email protected]