न लज्जा लगे कामवासनाम् – २

नमस्कार वाचक मंडळी. मी आपल्या सर्वांना माझ्या जीवनात घडलेली एक सुरस कामकथा ऐकवीत आहे. या काम कथेची नायिका आहे आमच्या दिवाणजींची, काशिनाथ यांची आरस्पानी सुंदर पुत्री तेजस्विनी! या कामकथेचा पहिला भाग वाचा: न लज्जा लगे कामवासनाम् – १

यानंतर आता समोर:

तेजस्विनीचे वडील आमचे दिवाणजी काशिनाथ यांना स्टेशनवर सोडून आल्यावर मी रात्री झोपी गेलो. त्यानंतर सकाळी मला कुणीतरी झोपेतून जागं करत असल्याचं मला जाणवलं. तिच्या कोमल हातांच्या स्पर्शाने मी जागा झालो. झोपाळलेल्या डोळ्यांनी पाहिलं तर ती तेजस्विनी होती!

आंघोळ केल्यानंतर ती मला नाश्त्यासाठी जागवायला आली होती. तिचे मोकळे ओले केस तिच्या पृष्ठभागापर्यंत लोंबकळत होते. तिच्या चेहऱ्यावर लज्जित हास्य होतं. मी तसाच तिच्या चेहऱ्याकडेच बघण्यात गुंग झालो होतो. तिचं रुपडं एखाद्या ग्रीक देवीसारखं दिसत होतं. तिचे स्तन आणि नितंब तर खजूराहोत कोरलेल्या मादक यौवनांसमान भासत होते.

जेव्हा तिने मला दुसऱ्यांदा विचारलं तेव्हा मी माझ्या गुंगीतून बाहेर आलो.

थोडसं अडखळत म्हणालो: तू.. तुम्ही… इथे?

ती थोडं हसत म्हणाली: आपला आचारी रामलाल त्याच्या परिवारातल्या कुणाची तरी तब्येत गंभीर झाली आहे. त्यामुळे आज तो घरी आलेला नाही. आता आपण दोघेच आहोत. त्यामुळे नाश्ता आणि जेवण मीच बनवते.

मी थोडंसं खूष होत म्हणालो: ठीक आहे.

मग मी तेजस्विनीच्या जाण्याची वाट पाहायला लागलो. कारण मी खाली फक्त चड्डी घातली होती आणि शरीराला चादरीने झाकलं होतं. चादर न हटवण्याचं कारण तर तुम्ही जाणताच. आतमध्ये माझा लिंग सकाळच्या प्रहरी चांगला खडा पहारा देत होता.

बसल्या बसूनच मी म्हणालो: बरं तुम्ही चला. मी फ्रेश होऊन डायनिंग टेबलवर येतो.

तिलाही माझी अडचण कळली असावी. ती हसून जायला लागली. पण जशी ती वळली, माझी हालत आणखी खराब झाली. कारण जेव्हा ती चालत होती तेव्हा तिच्या ढुंगणाचे पुटठे एकमेकांना आदळून विपरीत उलट्या दिशेला लहरत जात होते. असं वाटत होतं की ते त्यांच्या मधात येणाऱ्या कोणत्याही वस्तुला ते एकदम कुस्करून टाकतील!

कसा तरी मी स्वतःला नियंत्रित करत बाथरूममध्ये पोचलो. पटकन फ्रेश झालो आणि आंघोळ करून डायनिंग रूममध्ये आलो. डायनिंग टेबल एकदम तयार होतं. पण तेजस्विनी तिथे नव्हती. त्यामुळे मी तिला बघायला स्वयंपाक खोलीत गेलो.

तसा मी पाहिलं की ती आपल्या घुडघ्यांच्या आधारावर बसली आहे.

तिचा डोकं समोर झुकलं होतं आणि ती खालून सिलेंडर तपासत होती. तिची पाठ माझ्याकडे होती. त्यामुळे तिला कळलं नाही की मी तिच्या पाठीमागे उभा होऊन तिच्या गोलाकार नितंबाशी घट्ट चिकटलेल्या कपड्यांच्या आरपार बघत आहे!

आता तुम्हीच सांगा एका तरुण युवकासाठी हे कसं शक्य आहे की समोर एक अप्सरेसमान सुंदरी आपल्या भरीव नितंबाचा आकार दाखवत बसली आहे आणि ती बघणाऱ्याच्या कामवासना भडकवण्याच्या आरोपात तिला निर्दोषत्व मिळेल?

जे काही असेल पण तेजस्विनीला पहिल्या दिवशी पाहूनच माझ्या मनात आणि ‘खाली’ काहीतरी व्हायला लागलं होतं! आता जेव्हा आम्ही दोघे वाड्यात एकटेच होतो तेव्हा माझ्या या भावनेने विस्तृत आकार घ्यायला सुरुवात केली होती.

एकदम तेजस्वीनी वळली आणि तिचे डोळे माझ्या डोळ्यांशी भिडले. तसे तिने आपले डोळे लज्जेने खाली घेतले. मी तिला मदतीसाठी विचारलं.

ती म्हणाली: कदाचित सिलेंडर संपला आहे.

मी म्हणालो: बर मी बघतो.

आणि जसा मी खाली वाकून सिलेंडर तपासायला लागलो तसा माझ्या हाताचा स्पर्श तेजस्विनीच्या वक्ष्यांना झाला. या स्पर्शाने माझ्या पूर्ण शरीरात वीज उत्पन्न केली होती. तो स्पर्श मी कधीही विसरू शकणार नाही.

मी म्हणालो: सिलेंडर नंतर बघू आधी नाश्ता करू कारण फार जोरात भूक लागली आहे.

ती म्हणाली: बरं ठीक आहे.

आणि आम्ही दोघं नाश्ता करायला डायनिंग टेबलकडे गेलो. तिने नाश्ता फारच स्वादिष्ट बनवलं होतं. मी तिच्या पाककलेची तारीफ करत होतो. प्रत्येक वेळी तिच्या चेहऱ्यावर एक चमक यायची जी मला फारच मोहून घ्यायची.

नाश्ता केल्यानंतर ती प्लेट विसळायला किचनमध्ये गेली. मी माझ्या खोलीत गेलो आणि एक पुस्तक वाचायला लागलो. तेजस्विनी माझ्या खोलीत आली आणि म्हणाली, “मी घरातले काम संपवून घरी जाईन.” तिचं घर तर आमच्या वाड्याच्या परिसरातच होतं.

मी म्हणालो: घरी तू एकटी कंटाळून जाशील. त्यामुळे तुझे काही पुस्तकं असतील तर इथे आन. आपण सोबत बसून वाचू.

ती म्हणाली: हो चांगली कल्पना आहे.

मला माझ्या खोलीत बसून आता काहीच वेळ झाला होता आणि वडिलांचा फोन आला.

वडील: अरे शशी, काशिनाथ दिवाणजी इकडे आलेच आहेत तर आणखी काही थांबवतो. इथे काही दिवस इथेच राहतील आमच्यासोबत. शेवटी त्यांचंही वय झालंच आहे ना धर्मयात्रा करायचं? तू कारभारात लक्ष दे काही दिवस.

मी: काही हरकत नाही आबा. इकडे मी सर्व पाहून घेईन. तुम्ही काळजी करू नका.

आबा: बरं तेजस्विनीची काळजी घे. एकटी असल्याने काशिनाथ चिंतेत पडले आहेत.

मी: आबा तेजस्विनी मजेत आहे. काशिनाथ दिवाणजीना सांगा तेजस्विनीची चिंता करू नका. मी घेईन काळजी तिची.

ते निश्चिंत झाले आणि त्यांनी फोन ठेवला.

पण मी त्यांना हे सांगितलं नाही की रामलाल सुट्टी घेऊन आपल्या गावी गेला आहे आणि घरी आम्ही दोघेच एकटे आहोत. तेजस्विनीचे वडील काशिनाथ जी आणखी काही दिवस गावी येणार नव्हते. माझ्या मनात आनंदाचे लाडू फुटायला लागले. मी एक पुस्तक घेऊन तर बसलो होतो पण माझं मन मात्र तिथे लागत नव्हतं.

थोड्याच वेळात तेजस्विनी आपले पुस्तक घेऊन आली. मी तिला तिच्या वडिलांच्या विलंबित मुक्कामाबाबत सांगितले. ते ऐकून ती थोडी खूषच झाली. मी तिला माझ्या अभ्यासाच्या मेजच्या समोरच्या दिशेला बसवलं. थोडावेळ पर्यंत आम्ही दोघही पुस्तक वाचायला लागलो.

पण माझं चित्त तर तिच्याकडे फिरत होतं. म्हणून मी तिच्याशी बोलायला सुरुवात केली. मी तिला तिच्या शिक्षणाबद्दल विचारलं. तर माहिती झालं की ती दिल्लीतल्या एका चांगल्या कॉलेजमधून शिकून आलेली आहे. मी तिला म्हणालो की मी सुद्धा दिल्लीतच शिकत आहे आणि अशाप्रकारे आमच्या गोष्टी आणखी समोर समोर जायला लागल्या.

मी तिला तिच्या अभ्यास विषयाबद्दल विचारलं तर माहिती झालं की ती संस्कृत विद्यार्थिनी आहे. कदाचित ह्याचमुळे तिच्यामध्ये ती गोष्ट होती जी मला बाकी मुलींमध्ये मला दिसली नव्हती. एका अप्सरे सारख्या तनाची स्वामिनी असूनही ती एकदम निरागस वाटायची. जसं काही तिला आपल्या मादक शरीराबद्दल काही माहितीच नसावं.

गोष्ट समोरून यायला लागली. मी तिच्या एका संस्कृत ग्रंथाचा उल्लेख केला. तो माझ्या वाचनात आला होता.

ती पटकन म्हणाली: काम सरिता सागर तर अश्लील आहे!

मी त्यावर विचारलं: अश्लीलता काय असते?

तिने सरळ उत्तर दिलं नाही.

मी तिला सांगितले: ज्याला तू अश्लील साहित्य म्हणत आहेस ते आपल्या काळातलं एक स्वर्णीय लेखन आहे. खरं म्हणजे आपल्या सारख्या विकासशील समाजात या साहित्यात काही अश्लीलता नसते जसे की आता पाश्चिमात्य देशांत आहे. प्राचीन काळात ह्या काम साहित्याला घेऊन आपल्या समाजात निषेधाची भावना नव्हती. कामकलेला ते एक आवश्यक आणि सामान्य क्रिये प्रमाणे घेत होते. आणि त्यानंतर आलं आपला अश्लील कलयुग!

मी समोर म्हणालो: प्राचीन आक्रमणकारांनी आपले ते प्राचीन कामप्रतीके, मूर्ती सर्व नष्ट करायला सुरुवात केली. यामुळे आपण आपल्या प्राचीन परंपरेपासून दूर होत गेलो. आणि त्याचमुळे आपण श्लील आणि अश्लील अशा शब्दांचा आविष्कार केला. कामक्रीडेला अश्लीलता असं म्हणून त्याला आपण निषेधात्मक स्वरूप दिलं.

माझ्या या तत्वज्ञानाचा तेजस्विनी वर खूप मोठा प्रभाव पडला. ती माझ्याशी काही काही गोष्टींवर सहमतही झाली. पण ती आणखी समोर बोलण्यास तयार दिसत नव्हती.

वातावरण थोडं हलकं करण्यासाठी मी तिला विचारलं, “टेबल टेनिस खेळणार का?” तेव्हा ती हो म्हणाली आणि आम्ही टेबल टेनिस खेळायला गेलो.

आमच्या घरीच टेबल टेनिस होतं. खेळाच्या सुरुवातीलाच मला वाटलं की ती आपल्या कपड्यांमुळे खेळाकडे पूर्ण लक्ष देऊ शकणार नाही. कारण इकडे तिकडे जाताना तिची ओढणी अस्ताव्यस्त व्हायची आणि मला तिच्या वक्ष्यांच्या काही भागांचे दर्शन व्हायचे.

अशाप्रकारे पहिला सेट मी जिंकला. खेळाच्या संपल्यानंतर मी तिला म्हणालो की जर तिला सलवार-कुर्ता मध्ये खेळायला त्रास होत असेल तर ती माझे शॉर्ट आणि टी शर्ट घालू शकते.

तेव्हा ती लाजत म्हणाली: मी शॉर्ट आणि टी शर्ट कसे घालू शकते?

मी म्हणालो: का नाही घालू शकत? मी तर घातले आहे ना?

ती म्हणाली: मला लज्जा येते ना.

मी: अगं तू दिल्लीत शिकली ना? तसंही इथे आपल्या दोघं शिवाय आणखी कोण आहे जे तुला शॉर्ट आणि टी शर्ट मध्ये पाहिल?

तशी ती म्हणाली: बरं घालते.

आणि मित्रांनो आम्ही दोघे परत माझ्या बेडरूममध्ये गेलो. मी माझे शॉर्ट आणि टी शर्ट तिला दिले. आताही ती फार लाजत होती. पण मी तिला  म्हणालो, “असं का एवढं लाजत आहेस? पटकन बदलून घे ना!”

ती: हो बदलवते पण आधी तू बाहेर तर हो ना.

यावर मला माझी चूक कळली आणि मी रूमबाहेर गेलो.

तिने मग हसत दरवाजा लावला. मित्रांनो समोर काय घडलं, आमच्यात कामक्रीया कशी घडून आली ते मी समोरील भागांत सांगेन.