उर्वशीची न विझलेली कामाग्नी – १

ही कहाणी आहे उर्वशीची. उर्वशीच्या लग्नाला अजून एक वर्षही झालं नव्हतं आणि तिच्या पतीला संभोगात काही इच्छा राहिली नाही. कारण हे नव्हतं की उर्वशीमध्ये काही कमतरता होती, खरं तिच्या पतीमध्येच लैंगिकदृष्ट्या काही कमतरता होती. त्यामुळे उर्वशी मात्र कामवासनेच्या आगेत रोज रात्री जळत होती.

रोज लॅपटॉपवर पॉर्न फिल्म पाहून कोणी आपली कामवासना केव्हापर्यंत शांत करू शकणार? असंच उर्वशी सोबतही झालं. उर्वशी पाहायला तर कामविश्वाची अप्सराच होती! सुंदर चेहरा, नाजूक कंबर, त्याच्याखाली गोलाकार नितंब! जर तिच्या समोर कोणी पुरुष असेल तर त्याचा लिंग आपलं विर्य गाळल्याशिवाय राहणार नाही! अशी मादक उर्वशी आपल्या मनाला केव्हापर्यंत मारून ठेवणार होती?

एक दिवस भल्या पहाटे दरवाज्याची बेल वाजली. उर्वशी नुकतीच झोपेतून उठली होती. ती दरवाजा उघडायला निघाली. तेव्हा तिला काय कल्पना की ती आता आपल्या अभूतपूर्व संभोगाच्या दुनियेचा दरवाजा उघडायला जात आहे! जो दरवाजा उघडल्यानंतर तिच्या आयुष्यात संभोगाव्यतिरिक्त आणखी कशाचंच आगमन होणार नव्हतं!

पहाटेचे पाच वाजले होते. दूधवाला तर साडेपाच वाजता पर्यंत येत असतो. मग एवढ्या लवकर आला तरी कोण? असा विचार करत उर्वशीने दरवाजा उघडला.

दरवाजात एक पाच फूट अकरा उंची, भरदार छातीचा, पैलवानासारखा एक पुरुष उभा होता. त्याला पाहून उर्वशीचे डोळे विस्फारले. काही क्षण ती त्याच्याकडे पाहतच राहिली. त्याच्या काही विचारण्यावरही ती त्याला खालून वरपर्यंत पहातच राहिली.

तेवढ्यात त्याने मोठयाने बोलून तिला आपला परिचय दिला.

“बाईसाहेब, मी तुमच्या दूधवाल्या ईश्वरचा भाऊजी आहे. त्याला कोणत्यातरी कारणानिमित्त आपल्या गावाला जावे लागले आहे. त्यामुळे आजपासून काही दिवस मीच तुमच्यासाठी दूध आणत जाईन.”

उर्वशीचं लक्ष त्याच्या बोलण्यावर कमी आणि त्याच्या भक्कम शरीरावरच जास्त होतं! आणि होणार पण का नाही? होताच तो मदनाचा पुतळा! बलराजने आपल्या खांद्यावर एक शेला ठेवला होता. आखूड बंडीतून त्याची भारदस्त छाती पूर्ण उघडी पडली होती. खाली पांढऱ्या रंगाची धोतर घालून होता. तो धोतर पारदर्शी असल्याने त्याच्या शरीराच्या कटा दाखवत होता. एवढेच नाही तर कंबर आणि जांघे जवळच्या भागाला पाहून असं वाटत होतं की जणू त्याने धोतराच्या आत काही घातलंच नसावं.

उर्वशी भान विसरून त्याला पहातच होती.

तेवढ्यात बलराजने मोठ्या आवाजात म्हटलं, “बाईसाहेब दूध घ्या की.” उर्वशीने कसंतरी आपलं लक्ष एकाग्र केलं आणि सावरून दूध घ्यायला आतून भांडं घेऊन आली. पण आतमध्ये जाताना आणि परत येताना ती फक्त बलराजच्या शरीराबद्दलच विचार करत होती.

बाहेर येताच ती त्याला मिश्किलतेने म्हणाली, “तू दूधवाला आहेस की पहिलवान?” हे ऐकून बलराज हसला. खांद्यावरचा शेला खाली ठेवून तो खाली बसला. पायाच्या तळव्यावर जोर देऊन तो बसला होता. असं करण्यामुळे त्याच्या धोतराचा एक भाग बाजूला सरला. त्यामुळे त्याची डावी जांघ उघडी पडली. उर्वशीला त्याच्या डाव्या जांघे सोबतच त्याचे भारदस्त काळे अंडकोषही दिसले.

बलराजने उर्वशीला सांगितले की तो व्यवसायाने दूधवाला आहे पण पहिलवानकी त्याची आवड आहे. त्यामुळेच त्याचं शरीर पहिलवाना सारखं आहे.

त्याचे बोल ऐकून उर्वशीचं लक्ष परत जागेवर आलं आणि त्याच्यासोबतचं बोलणं समोर नेत ती म्हणाली, “तू एवढ्या लवकर कसा काय आलास?”

बलराज म्हणाला: बाईसाहेब, माझा साळा गावाला गेल्यामुळे शेतीचं काम माझ्यावरच आलं आहे. त्यामुळे ते पटकन उरकावं म्हणून मी लवकर आलो.

असं बोलत बोलत त्याने दुधाचं भांडं उर्वशीकडे दिलं. पण तिचं लक्ष तर वेगळ्याच ठिकाणी होतं. तिचे डोळे बलराजच्या पायांच्या मध्ये घुसले होते. ती हा विचार करत होती कि जो सामान्य स्थितीत धोतराच्या आत एवढा मोठा उठाव दिसत आहे तर तो उत्तेजित झाल्यावर कोणत्याच वस्त्राच्या बंधनाशिवाय किती अक्राळविक्राळ दिसत असेल!

उर्वशीचं लक्ष आपल्या लवड्याकडे घुसलेलं पाहून त्याला तिच्या मनाची अवस्था कळली. तो तिचं लक्ष भंग करत म्हणाला, “बाईसाहेब जर तुम्ही म्हणाल तर उद्यापासून मी उशिरा येईन.”

हे ऐकून उर्वशीचं लक्ष परत तुटलं. तिने त्याला होकार दिला. आता तिचं लक्ष बलराजच्या दूध पिऊन पिऊन भरलेल्या ओठांवर गेलं आणि तिच्या चिकण्या पुच्चीने पाणी सोडलं!

असं होताच उर्वशीचं ध्यान परत आपल्या जागेवर आलं. ती आपले श्वास गळ्यात घेत म्हणाली, “काही हरकत नाही.” असं बोलताना तिची जीभ तिच्या ओठांना चाटून गेली.

मग परत तिचं लक्ष बलराजच्या जांघावरून होत त्याच्या लवड्यावर जाऊन थांबली. काही क्षण असे गेल्यानंतर तिने पाहिलं की बलराज तिला पाहून हळुवार हसत आहे. न हलता, न झुलता, न काही बोलता तो उर्वशीला आपल्या लवड्याचं पूर्ण दर्शन देत होता.

हे सर्व पाहून उर्वशी उभी झाली. ती उभी झाल्यानंतर बलराजही उभा झाला. काही क्षण तर अशी शांतता पसरली होती जसे की तिथे कुणीच नव्हतं.

बलराज म्हणाला: बरं बाईसाहेब मी उद्या येतो.

बलराजने आपली दुधाची कॅन उचलली आणि आपली सायकल घेऊन जायला निघाला. उर्वशी लगेच दुधाचं भांडं ओट्यावर ठेवून बाल्कनीमध्ये येऊन त्याला जाताना बघायला लागली. आपल्या दुधाची कॅन सायकलला टांगल्यानंतर त्याने डोकं वर करून बाल्कनीत उर्वशीला पाहिलं. त्याला ती त्याच्याकडेच बघत असलेली दिसली. मग एक सुहास्य तिला देऊन त्याने आपल्या सायकलीला पायडल मारली.

मंडळी, उर्वशीने त्याच्याकडून कसं कामसुख प्राप्त केलं आणि त्या दुधवाल्या बलराजने तिला कसं भोगलं ह्याची कहाणी पुढील भागात.

भाग कसा वाटला कळवा: [email protected]