Marathi Chavat Katha – आईला पण तेच पाहिजे होते – भाग १

Marathi Sambhog Katha Marathi Sex Story – आईला पण तेच पाहिजे होते – भाग १ “दिनेश, मी आईकडून दोनशे रूपये आणलेले आहेत. आज मी ठरवले आहे की काहीही करून रांडबाजारात जायचे आणि एकदाची लंडाची शांती करायची, मजबूत झवायचे एखाद्या रांडेला. खूप दिवसांची आग, राग नष्ट करायची आहे मला. प्लीज प्रकाशला फोन करून बोलव आणि माझ्याबरोबर पाठव कारण त्यानेच मला हा सल्ला दिला होता आणि त्याला रांडबाजारची सर्व माहीती पण आहे.”

दिनेशने माझे सर्व बोलणे ऐकून घेतले आणि म्हणाला,

“अरे विजय, वेडा झाला आहेस काय? तुला काही अक्कल आहे की नाही? हा मार्ग बरोबर नाही. वेश्यागमन करणे चांगले नाही. तुला एकदा का वेश्यांची सवय लागली की तू बरबाद होशील, खूप पैसा खर्च होतो त्यामध्ये. तुझे शिक्षण सुद्धा अर्धवट राहिल, तू पूर्णपणे पागल होऊन जाशील. काही काळ तुला खूप मस्त वाटेल, तू वेगवेगळया रांडांना झवशील, त्यांच्याबरोबर मजा करशील, वेडे वाकडे चाळे करशील, अनेक रांडांचा झवून फडशा पाडशील. पण त्यानंतर तुला पश्चाताप होईल. तू बरबाद झालेला असशील. तेंव्हा मात्र तुला कोणीही वाचवू शकणार नाही. तुला समाजात कोणी किंमत देणार नाही, क्षणिक कामसुखासाठी तुझे आयुष्य उध्वस्त होईल. माझे ऐक आणि तो विचार मनांतून काढून टाक.”

पण माझ्या मनांत वेगळाच विचार होता. मला आज कोणत्याही परिस्थितीत एखाद्या तरी स्त्रीला झवायचेच होते. आज कुठल्याही परीने मला संभोग करायचाच होता. माझे मन कोणतीही गोष्ट ऐकण्यास किंवा त्यावर विचार करण्यास तयार नव्हते. त्यामुळे मी दिनेशला बोललो,

“दिनेश, काहीही कर, पण मला आज झवायचे आहे म्हणजे आहेच. कोणत्याही परिस्थितीत मला आज पुच्ची पाहिजेच. त्यासाठी मी काहीही करण्यास तयार आहे. तू माझा जिवलग मित्र आहेस ना, कृपा करून प्रकाशला फोन लाव आणि लवकरात लवकर माझी सोय कर. मी तुला वचन देतो कि एकदा झवल्यावर मी परत लवकर रांडबाजातरात जाणार नाही. त्यानंतर मी काहीतरी सोय करणार. एखादी गरीब किंवा बेढब, काळी मुलगी पटवणार आणि लंडाची सोय करणार. मात्र आता मला झवण्याशिवाय पर्यार राहिलेला नाही.”

दिनेशने माझी परिस्थिती पाहिली आणि नाईलाजास्तव प्रकाशला फोन केला आणि त्याला लवकरात लवकर तेथे बोलावले.

प्रकाशला फोन झाल्यावर माझ्या जिवात जीव आला आणि आम्ही थोडे थंडपेय घेतले व प्रकाशची वाट पाहत बसलो. बराच वेळ झाला तरी प्रकाश काही तेथे पोहचत नव्हता. माझ्या जिवाची उलघाल चालू झाली. जोपर्यंत प्रकाशला पाहत नाही तोपर्यंत माझे मन शांत बसण्यास तयार नव्हते. शेवटी न राहवून मी दिनेशला विचारले,

“तुला नाही काय रे एखाद्या स्त्रीला झवावेसे वाटत? तुझा लंड ताठ होत नाही का? मुलींच्या, स्त्रीयांच्या पुच्च्या, गांडी बघून तुला त्यांना धरावेसे वाटत नाही का? बाईला चोळावेसे वाटते की नाही तुला?”

त्यावर दिनेश म्हणाला,

“अरे तुला जसे आता वाटते आहे तसेच मलाही वाटत होते. मलाही हा सर्व अनुभव आलेला आहे. परंतु मी थोडा विचार केला आणि वेगळा मार्ग निवडला.”

मी दिनेशला म्हणालो,

“वेगळा मार्ग? तो कोणता? अरे झवण्याशिवाय वेगळा मार्ग नाहीच. त्याशिवाय तुझी आग शांत कशी होणार? मला नाही तुझे पटत. तुला सांगतो आज जर मी बाईला झवलो नाही ना, तर मी जिवंतच राहू शकत नाही.”

बराच वेळ वाट पाहिल्यानंतर प्रकाशचा फोन आला की तो कोणत्यातरी अर्जंट कामासाठी बाहेर चालला आहे, त्यामुळे आज येऊ शकणार नाही. उद्या आपण दुपारी लवकरच रांडबाजारात जावू असे सांगून त्याने फोन बंद केला.

माझ्या सर्व स्वप्नांचा चुराडा झाला होता. सर्व इच्छा मरण पावल्या आणि मी खूप निराश झालो. काय बोलावे मला कळेना. लंडाची आग कशी शांत करावी हे समजेना. प्रकाशविना रांडबाजारात जाऊ शकत नव्हतो. दुसरा कोणताही पर्याय उपलब्ध नव्हता. मी खूपच नाराज झालेलो होतो. दिनेशला माझी परिस्थिती पाहवेनाशी झाली. तो तिथे एका बाजूला गेला आणि दोन मिनिटांत आला आणि माझ्या हातात एक पुस्तक दिले.

पुस्तक देवून म्हणाला,

“विजय, माफ कर, पण आजचा दिवस तू हे पुस्तक वाचून काढ. दुसरा काहीही पर्याय नाही. उद्या कुठल्याही परिस्थितीत तुला रांडबाजारात जायचे आहे. प्रकाश जरी आला नाही तरी मी स्वतः तुला घेवून जाईल. तुला आवडेल ती मुलगी पकड आणि भोसडा उडवून टाक तिचा. उद्या तुला कोणीही थांबवू शकणार नाही. उद्या तुझा लंड पुच्चीत जाणार म्हणजे जाणारच. उद्या तू झवणारच. तुला पुच्ची देण्याची जबाबदारी माझी. फक्त आजची रात्र तु शांतता राख, उद्या दिवसभर गांड, पुच्ची चाटत बस. चार-पाच रांडांना झवला तरी हरकत नाही. मी पैसे देतो, मग तर झाले? उद्या तुझी आत्तापर्यंतची सर्व आग शांत करतो.

”

असे बोलून त्याने ते पुस्तक माझ्या खिश्यात ठेवले आणि उद्या लवकर ये सांगून तो निघून गेला.

माझ्या मनावर जणू आभाळच कोसळले आहे असे झाले होते. मी कशी बशी मनाची तयारी केली. आज नाही तर उद्या तर नक्कीच आहे. असे बोलून घरी निघालो.

घरी आल्यावर मी नाराजच होतो. कपडे काढली, थंड पाण्याने आंघोळ केली. तेव्हा कुठे थोडी आग शांत झाली. मनावरचे ओझेही थोडे कमी झाल्यासारखे वाटले. मी फक्त अंडरवेअर घातलेली होती आणि तेवढ्यात आई तेथे आली म्हणाली,

“विजय, काय रे? तू सिनेमाला जाणार होतास ना? काय झाले? इतक्या लवकर घरी कसा आलास?”

मी आईला म्हणालो,

“माझा एक मित्र न आल्यामुळे आम्ही आता उद्या सिनेमाला जाणार आहोत.”

एवढे सांगून मी परत बाथरूममध्ये गेलो आणि दरवाजा लावला. तोपर्यंत आई माझ्याकडेच पाहत काही तरी पुटपुटत होती. मी विचार केला की आता काही न बोलता शांत रहा.

आजचा सगळा कार्यक्रम फसल्यामुळे मी खूप निराश झालेलो होतो. त्यामुळे रात्रीचे जेवण न करता बाथरूममधून सरळ बेडरूममध्ये जावून झोपलो. थोड्या वेळाने आई बेडरूममध्ये आली आणि तिने विचारले,

“अरे काय झाले? जेवण करायचे नाही का तुला? का जेवूण आलाय बाहेरून? ”

मी तसाच दोन्ही पाय फाकवून, दोन्ही हात फाकवून छताकडे पाहत पडलो होतो.

मी म्हणालो,

“हो मी जेवलो आहे. आता मला भूक नाही. ”

आणि तसेच आईकडे न बघता डोळे मिटून पडून राहिलो.

आई बोलली,

“ठीक आहे.”

आणि ती तिथून निघून गेली.

ती गेल्यावर मी दरवाजा लावण्यासाठी उठलो आणि एकदम थक्क झालो. माझा लंड अंडरवेअरमधून बाहेर आलेला होता आणि पूर्णपणे ताठर झालेला होता. आजचा कार्यक्रम फसल्यामुळे माझे कशावर लक्षच लागत नव्हते. मी काय करतो आहे, कुठे बसलोय काहीच कळत नव्हते. माझे मन पूर्णपणे रिकामे झाले होते. त्यामुळेच आई माझ्याबरोबर बोलून परत गेली तरी माझ्या काही लक्ष्यात येत नव्हते.

मी खूप घाबरलो. कदाचित आईने माझी अशी अवस्था पाहिली तर नसेल ना? तीने जर माझा ताठ लंड पाहिला असेल तर वाट लागली. माझं काही खरं नाही. असं कसं झालं माझ्याकडून? माझ्या छातीत धडधड वाढू लागली. आई मला नक्कीच बोलणार आणि बाबांनाही सांगणार. कदाचित मला मार सुद्धा खावा लागेल. आणि उद्याच्या रांडबाजाराचा तर विचारही करायचा नाही.

सकाळी लवकर उठून मी आवरा आवर चालू केली. आज काय करावे? रांडेकडे जाऊ की नाही या विचाराने मनाची द्वीधा अवस्था झाली होती.

आईने जर रात्रीचा माझा ताठर लंड पाहिलेला असेल तर? या सर्व शंकांनी मी पुरता घाबरून गेलो होतो. परंतु नंतर विचार केला की ठीक आहे जे होईल ते बघून घेऊ पण आज जर रांडबाजारात नाही गेलो तर परत कधी अशी संधी येईल सांगता येत नाही. त्यामुळे मी माझ्या मनाची पुन्हा तयारी केली आणि आज झवायचे निश्चितच केले.

आंघोळ केल्यानंतर कपडे घालायला लागलो तर आईने हाक मारली व म्हणाली,

“झालं का तुझं? आवर लवकर. ”

मी पटपट कपडे घातली आणि जेवायला गेलो. आईने जेवायला दिले आणि बाबांचा डबा भरायला घेतला. बाबा पण कामावर निघाले होते. मी आतमध्ये जेवण करतो आहे हे त्यांना माहितच नव्हते. आईने बाबांचा डबा घेतला आणि स्वयंपाक घराच्या बाहेर त्यांना देण्यासाठी निघाली तोच बाबा स्वयंपाक घरात यायला लागले. त्यांनी दरवाज्यातच आईला जोरात मिठी मारली आणि तिचे चुंबन घेऊ लागले.

तेवढ्यात आईने त्यांना बाजूला सारले आणि मला म्हणाली,

“सावकाश जेवण कर रे, विजय.”

आई असे बोलल्यावर बाबा एकदम भानावर आले आणि आईच्या हातातील जेवणाचा डबा घेऊन कामावर जाण्यासाठी निघाले. बाबांचे हे कृत्य पाहून मला कसे तरी वाटले. आई बाबांना मी या स्थितीत पहिल्यांदाच पाहिले होते. परंतु माझ्या मनांत दुसरेच काहूर माजले होते. सकाळपासून रांडबाजाराचे चित्र माझ्या मनांत घर करून राहिले होते. मी जेवण केले आणि निघालो.

तेवढ्यात आई तेथे आणि म्हणाली,

“विजय, काय रे कुठे चाललास?”

मी म्हणालो,

“काही नाही, शाळेत चाललो आहे. आणि शाळा सुटल्यावर तसेच आम्ही सिनेमा पहायला जाणार आहोत. त्यामुळे यायला थोडा उशीर होईल.”

आई माझ्याकडे बघून बोलली, “ठीक आहे”

आणि माझ्यावर एक नजरेचा कटाक्ष टाकला.

नंतर तिने विचारले,

“काय रे? कोणता सिनेमा पाहायला जाणार आहात तुम्ही लोक? ”

हे ऐकून मी गडबडून गेलो व अडखळत अडखळत बोललो,

“अमिताभ बच्चनचा सिनेमा आहे.”

त्यावर ती म्हणाली,

“अरे पण कोणता? त्याला नांव गांव काही आहे की नाही?”

मी थोडा विचार केला आणि म्हणालो,

“शराबी.”

एवढे ऐकून ती किचनकडे निघाली व माझा जीव भांड्यात पडल्यासारखे झाले.

ती परत मागे आली आणि म्हणाली,

“कोणत्या थिएटरला जाणार आहात?”

आता काय उत्तर द्यावे मला कळेना. शेवटी, “मित्रांनी सगळी व्यवस्था केलेली आहे, मी चाललो खूप उशीर झाला आहे”, असे सांगून घरातून काढता पाय घेतला.

बाहेर पडल्यावर माझे मन थारावर नव्हते. काय करावे कळत नव्हते. आईला आपला संशय तर आला नसेल ना? ती एवढे प्रश्न का विचारत होती? कदाचित काल रात्री तिने माझा ताठर लंड तर पाहिला नसेल ना? याविषयी बाबांना तर सांगितले नसेल ना? कदाचित माझे काही बाहेर लफडे आहे किंवा मी वेश्यागमन करत आहे असा तर तिला संशय आला नसेल ना? अश्या अनेक शंका माझ्या मनांत यायला लागल्या. जर तिने माझ्या मित्रांशी चौकशी केली आणि मी सिनेमा पहायला न जाता रांडबाजारात गेलेलो आहे हे कळले तर काय होईल? आणि जर माझ्या रांडाबाजाराविषयी बाबांना कळले तर? मी तर पूर्णपणे हबकूनच गेलो. पुढे होणारे परिणाम खूप भयंकर असतील असे मला वाटायला लागले. आणि माझ्या मनांत पुन्हा द्विधा परस्थिती तयार होऊ लागली.

पण आज नाही तर कधी नाही असा विचार करून आज कोणत्याही परस्थितीत रांडबाजारात जाऊन झवायचेच असा मी निश्चय केला आणि सरळ आमच्या नेहमीच्या ठिकाणावर गेलो. तेथे दिनेश अजून आलेला नव्हता. मी त्याला फोन लावला तर कोणा सोबत तरी बोलत होता. थोडा वेळ मी तसाच थांबून राहिलो. परत दिनेशला फोन लावला. आता तर त्याचा फोन बंद झालेला होता. मला दिनेशचा खूप राग आला. त्यानंतर मी दोन-तीन वेळा त्याला फोन लावला. पण तो बंदच केलेला होता.

आपला रांडबाजारचा आजचाही कार्यक्रम फसतो की काय अशी मला भीती वाटायला लागली. बराच वेळ वाट पाहूनही दिनेशचा फोन लागत नव्हता आणि प्रकाशही त्या ठिकाणी आलेला नव्हता. मी खूप नाऊमेद झालो आणि आता काय करावे याचा विचार करू लागलो.

शेवटी काहीच कळेनासे झाले आणि थोडा वेळ घालवण्यासाठी मी शेजारच्या बागेत फिरायला गेलो. तेथे गेल्यावर तर मला अजूनच अस्वस्थ वाटायला लागले कारण बरीच जोडपी तेथे बसलेली होती. त्यामध्ये तरूण मुले-मुली, मध्यमवयीन नवरा बायको, प्रेमी असे आपापल्या परीने मिळेल तेथे आडोसा घेत बसलेले होते. प्रत्येकजण एकमेकांच्या हातात हात घेऊन गप्पा मारत होते. कोणी एकमेकांचे चुंबन घेत होते, एकमेकांना मिठीत घेत होते.

माझ्या मनांत प्रचंड तणाव निर्माण होत होता. शेवटी आता आपले सरळ घरी जाऊन झोपून घ्यावे असे मला वाटायला लागले आणि मी घराच्या दिशेने निघालो. तेवढ्यात शेजारी एक मध्यमवयीन स्त्री आणि एक लहान मुलगा एकमेकांच्या मिठीत बसलेले मी पाहिले. मला वाटले बहुतेक आई आणि तीचा मुलगा असेल. त्यामुळे मी पुढे चालायला लागलो. तेवढ्यात त्या स्त्रीच्या तोंडातून हळूहळू कण्हण्याचा आवाज येऊ आला. मी थोडा बाजूला झालो आणि एका झाडाच्या मागून हळूच पाहिले तर ती म्हणत होती, बाळा, हळू हळू. आणि तो मुलगा तिच्या मांड्यांमध्ये जोरजोराने कमरेचे धक्के देत होता. हे पाहून माझी तर शुद्घच हरपायला लागली होती. हे कसे शक्य आहे असा विचार करू लागलो. कसा-बसा मी तिथून निघालो आणि परत नेहमीच्या ठिकाणी आलो व एका कट्टयावर जाऊन बसलो.

क्रमश:

लेखक : राजेंद्र पाटील ([email protected])